Deskundig begeleide individuele trajecten kunnen het verschil maken.
Empowerment-trajecten hebben pas zin wanneer de huisvestingssituatie van een familie stabiel is. Een dergelijk traject kan bijvoorbeeld ontwikkeld worden in het kader van meer permanente noodopvang of in een Housing First-project.
Dit neemt niet weg dat de eerste stappen van een proactieve en intensieve begeleiding van families reeds kunnen gezet worden tijdens (tijdelijke) noodopvang. Aan de hand van een ‘integratiecontract’ op maat kan al er gewerkt worden aan scholarisatie van de kinderen, trajectbegeleiding naar taalcursussen en/of opleiding voor de ouders, verbod op kinderbedelarij tijdens opvang, enz.
Het Housing First-model gaat ervan uit dat een stabiele huisvestingssituatie de basis vormt voor sociale mobiliteit. Doordat de ‘overlevingsstress’ van het dakloze bestaan verdwijnt, komt nieuwe tijd en energie vrij om te werken aan een meer duurzaam toekomstperspectief. De aanpak van Housing First vindt haar oorsprong in het werken met een zeer kwetsbaar publiek (op het gebied van fysieke en/of mentale gezondheid en/of verslaving) in een langdurige situatie van dakloosheid dat heel ver van huisvesting verwijderd is en dat eenmaal gehuisvest nood heeft aan intensieve begeleiding bij verschillende aspecten van het leven.
De ervaring in o.a. Brussel en Gent leert dat bepaalde vaststaande principes van het oorspronkelijke Housing First-model, zoals bijv. de onbepaalde duur van het huurcontract of de splitsing van huisvesting en begeleiding, niet volledig behouden kunnen worden in het geval van dakloze Oost-Europese Roma-families.
Uit de praktijk leerden we dat onderstaande klemtonen essentieel zijn om de slaagkansen van een empowerment-traject te verhogen: