De grote meerderheid van de Roma in Brussel staat zelf in voor het zoeken naar een betaalbare woonst. De laatste jaren zijn er in Brussel echter steeds meer dakloze Roma-families te vinden, vooral van Roemeense of Slowaakse origine. Velen onder hen hebben een thuisbasis in het land van herkomst. In Brussel verplaatst hun verblijf zich voortdurend van de straat naar zelf opgetrokken barakken, naar kraakpanden of de voorzieningen van noodopvang (vooral in de winter). Een groot deel van de dakloze families leeft van het bedelen.
Het blijkt bijzonder moeilijk om deze families te begeleiden zolang ze op straat verblijven. Door de sterke groepsdruk, de onderlinge spanningen, de dagelijkse noodzaak aan het inzamelen van voldoende bedelgeld en het voortdurende verhuizen slagen weinigen erin zich te laten begeleiden naar een structurele oplossing.
In deze families bevinden zich veel kinderen. Ze zijn blootgesteld aan erg precaire leefomstandigheden, gezondheids- en veiligheidsproblemen. Doordat deze kinderen vaak helemaal niet naar school gaan, dreigen zij de volgende uitgesloten generatie te worden.
Aangezien deze groepen zich voortdurend verplaatsen van gemeente tot gemeente, is een aanpak slechts effectief indien die gemeente-overschrijdend is. Daarvoor is een intergemeentelijke werkgroep (Task Force) nodig met verantwoordelijken van de respectievelijke preventiediensten om informatie uit te wisselen en acties te coördineren.
Onderaan deze pagina is een videogetuigenis te vinden over een geslaagd traject uit een situatie van dakloosheid.
Hoe kunnen we handelen als we geconfronteerd worden met dakloze Romafamilies?
Videogetuigenis van een familie die erin slaagde uit de dakloosheid te geraken:
De situatie van dakloze Roma-gezinnen in Brussel wordt aangekaart in onderstaande video (Conferentie 23/10/’13).
